Chodź Opowiem Ci Bajeczkę , Bajka Będzie……………terapeutyczna.
Baśnie, bajki, bajeczki to nieodzowna część świata dziecka, każdy z nas pamięta bajki swojego dzieciństwa, te opowiadane lub czytane przez rodziców, dziadków, te oglądane w telewizji lub poznane w przedszkolu. Na pewno każdy z nas ma ulubionego bohatera, swoją ulubioną bajkę, którą teraz chętnie opowiada swojemu dziecku.
Natomiast bajki terapeutyczne to, krótkie, dowcipne utwory poetyckie, adresowane zazwyczaj do przedszkolaków i dzieci z początkowych klas szkoły podstawowej. W utworach tych świat realny miesza się ze światem fikcji i fantazji. Taka na wpół realna perspektywa bliska jest dzieciom i dziecięcemu rozumieniu otaczającego świata. Codziennie dziecko styka się z różnego rodzaju sytuacjami, które dla nas wydają się banalne, nieistotne, a dla dziecka to wydarzenia dramatyczne, pełne lęku, smutku, czasem poczucia winy i wstydu. Z pomocą przychodzą właśnie bajki terapeutyczne, czyli bajkoterapia.
Bajki te różnią się od innych historyjek opowiadanych dzieciom.
Mogą je wymyślać rodzice, nauczyciele, terapeuci, a nawet same dzieci. Najczęściej akcja powinna rozgrywać się właśnie w bajkowym świecie, pełnym zwierzątek, krasnali, skrzatów, ufoludków, zabawek itp. Bohaterowie mają podobne przygody, doświadczenia i przeżycia jakie miało dziecko, zmieniamy imiona, albo podstawiamy zwierzęta, które mają taki sam problem, np. jeżeli dziecko boi się ciemności opowiadamy o kotku, który bał się nocy, przed wizytą u dentysty opowiadamy o wiewiórce z bolącym zębem, gdy brakuje kolegów, pomoże samotny zajączek, wyjeżdża tata, opowiadamy oddzielnym misiu pomagającym mamie itp. Pamiętamy o pozytywnym zakończeniu bajki, aby dziecko uzyskało nadzieję, że każdy kłopot da się rozwiązać i wskazówki w jaki sposób radzić sobie w sytuacjach trudnych. Jeżeli bohater bajki odniesie sukces dziecko chętnie będzie go naśladowało. Takimi wymyślonymi bajkami możemy pomóc dziecku w zrozumieniu skomplikowanych relacji, oraz kierować w rozpoznawaniu emocji i nauczyć nowych metod radzenia sobie z nim, a przede wszystkim pokazać jak przezwyciężać lęki, fobie i uprzedzenia.
Tworzenie bajki jest świetnym pretekstem do rozmowy. Dziecko może zadawać pytania, pisać własne zakończenia, a przede wszystkim – otworzyć się przed rodzicem, pozwolić mu wejść w świat swoich najskrytszych myśli i uczuć. Bajka sprawia, że wyobraźnia dziecka pracuje na najwyższych obrotach. A to z kolei wspomaga rozwój jego inteligencji buduje pozytywne myślenie i stymuluje kreatywność malucha.
Bajka, by poruszyła dziecko, musi odnosić się do jego doświadczenia i sposobu rozumienia rzeczywistości. Musimy więc dostosować słownictwo do małego odbiorcy oraz sposób argumentowania odnoszący się do konkretnych wydarzeń.
Bajki terapeutyczne mogą równocześnie pełnić funkcję relaksacyjną, gdzie główny bohater opowiada i doświadcza wszystkimi zmysłami, opisuje wszystko co widzi, słyszy i czuje, zabiera dziecko w bezpieczne, dobrze znane mu miejsce jakim może być las, łąka ,strumyk itp. Dziecko uwalnia się od napięć ,relaksuje, aktywizując równocześnie swoje zmysły i emocje, aby wykorzystać je w nowy konstruktywny sposób.
W Internecie można znaleźć mnóstwo przykładów takich właśnie terapeutycznych bajek, wydano też wiele książek z bajeczkami, jednak ja uważam, że każde dziecko należy traktować indywidualnie, bo każde jest inne, inaczej postrzega świat ma swoje doświadczenia, zainteresowania i wrażliwość ,dlatego zachęcam do rodzinnej bajkoterapii, do tworzenia własnych bajek, wspólnego opowiadania z dzieckiem. Na pewno będzie to wspaniała kreatywna zabawa, przynosząca wiele korzyści zarówno dla dziecka jak i dla rodziców.
Pozdrawiam U.Dz.
